Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή της ανάπτυξης του νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από διαταραχή της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας , καθώς και από την περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά Αυτά τα σημάδια εμφανίζονται πριν την ηλικία των τριών ετών. Ο αυτισμός επηρεάζει την επεξεργασία πληροφοριών στον εγκέφαλο αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποία τα νευρικά κύτταρα και οι συνάψεις τους συνδέονται και οργανώνονται. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτό, δεν είναι καλά κατανοητός. Πρόκειται για μία από τις τρεις αναγνωρισμένες διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού (ASD), ενώ οι άλλες δύο είναι το σύνδρομο Asperger , όπου υπάρχουν καθυστερήσεις στην γνωστική ανάπτυξη και στο λόγο, καθώς και η Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή- Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς (κοινώς ΔΑΔ-ΜΠΑ ή PDD-NOS στα αγγλικά), η οποία διαγιγνώσκεται όταν δεν πληρούνται όλα τα κριτήρια για τον Αυτισμό ή το Σύνδρομο Asperger.
Ο αυτισμός έχει ισχυρή γενετική βάση, αν και η γενετική του αυτισμού είναι πολύπλοκη και είναι ασαφές κατά πόσον οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού εξηγείται περισσότερο από σπάνιες μεταλλάξεις ή από σπάνιους συνδυασμούς των κοινών γενετικών παραλλαγών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο αυτισμός είναι στενά συνδεδεμένος με παράγοντες που προκαλούν γενετικές ανωμαλίες . Υπάρχουν πολλές αντιπαραθέσεις γύρω από άλλα προτεινόμενα περιβαλλοντικά αίτια , όπως τα βαρέα μέταλλα , τα φυτοφάρμακα ή τα εμβόλια για τις παιδικές ασθένειες. Η υπόθεση για τα εμβόλιο είναι βιολογικά αναληθής και δεν έχει αξιόπιστες επιστημονικές αποδείξεις (ΣτΜ. Έχει καταρριφθεί πρόσφατα σε ανώτατο δικαστήριο για την συγκεκριμένη υπόθεση). Η εμφάνιση του αυτισμού είναι περίπου 1 – 2 ανά 1.000 άτομα, η εμφάνιση των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού είναι περίπου 6 άτομα στα 1.000 (ή 1 στα 150), με την αναλογία αγόρια:κορίτσια να είναι περίπου 4 προς 1. Ο αριθμός των ατόμων που διαγνώστηκαν με αυτισμό έχει αυξηθεί δραματικά από το 1980 και μετά. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην εξέλιξη της διαγνωστικής διαδικασίας. Το ερώτημα κατά πόσον η συχνότητα εμφάνισης έχει αυξηθεί πραγματικά, παραμένει άλυτο.
Οι γονείς παρατηρούν συνήθως τα συμπτώματα κατά τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του παιδιού τους. Τα σημάδια συνήθως εμφανίζονται σταδιακά, αλλά σε κάποια αυτιστικά παιδιά αρχικά η ανάπτυξή τους είναι κανονική και στη συνέχεια η ανάπτυξη τους μένει στάσιμη ή υποχωρεί σε πιο ανώριμα στάδια. Αν και η πρώιμη συμπεριφοριστική ή γνωστική παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει τα αυτιστικά παιδιά να αποκτήσουν δεξιότητες αυτοφροντίδας και κοινωνικές – επικοινωνιακές δεξιότητες, δεν υπάρχει καμία θεραπεία. Δεν υπάρχουν πολλά άτομα με αυτισμό που ζουν ανεξάρτητα μετά τη συμπλήρωση της ενηλικίωσης, αν και μερικοί το έχουν καταφέρει. Έχει αναπτυχθεί μία αυτιστική κουλτούρα, με κάποια άτομα να αναζητούν θεραπεία και άλλοι να πιστεύουν ότι ο αυτισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια διαφορετικότητα και όχι ως μια διαταραχή.
Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Pervasive_developmental_disorder