Εκπαίδευση στην τουαλέτα

Σημειώστε: “Κ” αν είναι καθαρός , “OY” αν έχει ουρήσει , “Α” αν έχει αφοδεύσει “OY/Α“αν έχει και τα 2

Μετά από μία περίοδο 1 ή 2 εβδoμάδων, βγαίνουν τα αρχικά συμπεράσματα από τη συλλογή δεδομένων.

• Είναι το παιδί στεγνό για σημαντικά χρονικά διαστήματα;
• Υπάρχει κάποια περιοδικότητα στην ούρηση & αφόδευση του;
• Έχει κάποια ένδειξη ότι γνωρίζει ότι βράχηκε ή ότι είναι λερωμένο;
• Σταματά οποιαδήποτε κίνηση ή δραστηριότητα τη στιγμή που βρέχεται ή λερώνεται;

Ένα παιδί για το οποίο οι απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι «όχι» δεν είναι μάλλον έτοιμο για το στόχο της ανεξάρτητης χρήσης τουαλέτας, αν και ο στοχος της εγκαθίδρυσης μιας θετικής ρουτίνας σχετικά με το μπάνιο είναι μάλλον πιο κατάλληλος.

Κατά της διάρκεια της φάσης καταγραφής, θα πρέπει να εκτιμήσουμε επίσης και άλλους τομείς της διαδικασίας εκπαίδευσης στην τουαλέτα. Σε αυτή τη φάση συλλέγονται κι άλλα δεδομένα:

• Αρχίζει το παιδί να συμμετέχει στη διαδικασία που το εμπλέκουμε;
• Πώς είναι οι δεξιότητες ένδυσης/απόδυσης του παιδιού;
• Έχει κάποιους ιδιαίτερους φόβους ή ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στο μπάνιο (αντίδραση στον ήχο από
  το καζανάκι, στο νερό, στο χαρτί υγείας, ή σε άλλα αντικείμενα του μπάνιου);
• Ποια είναι η διάρκεια συγκέντρωσης του;

Στο τέλος αυτής της περιόδου αξιολόγησης, θα έχουμε τα απαιτούμενα δεδομένα για να ορίσουμε ένα κατάλληλο στόχο στον οποίο θα επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας.

Μια ανάλυση δραστηριότητας των βημάτων για την εκπαίδευση στην τουαλέτα μπορεί να δώσει την εικόνα όλων των απαιτούμενων δεξιοτήτων. Αν αξιολογήσουμε τις τωρινές δεξιότητες του παιδιού σε κάθε βήμα της ανάλυσης δραστηριότητας, θα μπορέσουμε να επιλέξουμε ένα ρεαλιστικό στόχο και θα προσέξουμε να μην εργαστούμε σε πολλές διαφορετικές νέες δεξιότητες ταυτόχρονα. Οι διάφορες αναλύσεις της δραστηριότητας μπορεί να είναι σφαιρικές ή πολύ εξειδικευμένες. Κάθε βήμα της ανάλυσης μπορεί να γίνει ακόμη πιο λεπτομερές για να καθορίσει τα βήματα εκμάθησης. Παραδείγματα μιας σφαιρικής ανάλυσης δραστηριότητας και μιας πιο λεπτομερούς ανάλυσης σε ξεχωριστά βήματα δίνονται παρακάτω.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ

1. Μπαίνει στο μπάνιο
(δεν ξεκουμπώνεται ή ξεκουμπώνεται)

2. Κατεβάζει τα ρούχα κάτω

• Επιτρέπει στον ενήλικα να κατεβάσει τα ρούχα.
• Κατεβάζει από τις γάμπες.
• Κατεβάζει από τα γόνατα.
• Κατεβάζει από τους μηρούς.
• Κατεβάζει από τους γοφούς.
• Κατεβάζει από τη μέση.

3. Κάθεται στην τουαλέτα

4. Παίρνει το χαρτί της τουαλέτας

5. Σκουπίζεται με το χαρτί

6. Σηκώνεται

7. Ρίχνει το χαρτί στη λεκάνη

8. Σηκώνει τα ρούχα επάνω

9. Πατάει το καζανάκι

II. Δόμηση του Περιβάλλοντος

Μία από τις αρχές της Δομημένης Διδασκαλίας περιλαμβάνει την δόμηση του φυσικού περιβάλλοντος του παιδιού με σκοπό την επιτυχία. Ο στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα σκόπιμο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η δραστηριότητα. Και αυτό το πετυχαίνουμε με τη δημιουργία ξεκάθαρων ορίων και τη μείωση των στοιχείων που διασπούν την προσοχή.

Όταν αρχίζουμε την εκπαίδευση τουαλέτας σε ένα παιδί με αυτισμό, επιδιώκουμε να βοηθήσουμε το παιδί να μάθει ότι αυτό το σύνολο συμπεριφορών (αφόδευση) είναι συνδεδεμένο με έναν ξεχωριστό χώρο (την τουαλέτα). Μετακινώντας όλο τον εξοπλισμό με τις πάνες και τα είδη καθαρισμού σε αυτόν το χώρο βοηθάμε το παιδί να καταλάβει ποιος είναι ο σκοπός αυτού του δωματίου. Ένας άλλος τρόπος για να εκφράσου με το ίδιο πράγμα είναι ότι προσπαθούμε να «απομονώσουμε την κεντρική ιδέα» ότι «εδώ» είναι το μέρος, όπου διεξάγονται οι συμπεριφορές που είναι σχετικές με την ούρηση και αφόδευση. Κάποιες οικογένειες προσθέτουν ένα μικρό δωμάτιο μπάνιου στο σπίτι τους για να επιτύχουν την εκπαίδευση στην τουαλέτα, αφού το κυρίως μπάνιο έχει πολλά αντικείμενα για άλλες δραστηριότητες και μπορεί να προκαλεί διάσπαση της προσοχής ή σύγχυση (πχ. τάπες της μπανιέρας και ντουζιέρες, παιχνίδια του μπάνιου, οδοντόβουρτσες, καλλυντικά, κάδοι για άπλυτα ρούχα, σκάλες κλπ.)

Ένας δεύτερος στόχος, όταν δομούμε ένα ξεκάθαρο φυσικό περιβάλλον που βοηθάει την εκπαίδευση τουαλέτας, είναι να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που είναι ασφαλές και δεν δημιουργεί πάρα πολλά ερεθίσματα. Το παιδί θα είναι πιο ήρεμο και περισσότερο συμμετοχικό όταν έχει σωστή φυσική υποστήριξη για το σώμα του. Σκεφτόμαστε να στηρίξουμε τα πόδια με υποπόδια, να χρησιμοποιήσουμε πλευρικές μπάρες, στεφάνια- καθισματάκια που μειώνουν το άνοιγμα της λεκάνης ή όποια άλλη σωματική υποστήριξη. Σκεφτόμαστε επίσης τους ήχους από τις σωληνώσεις και τις αντηχήσεις σε πολλά μπάνια. Πολλά παιδιά τους αρέσει να παίζει απαλή μουσική ή παιδικά τραγούδια ή και τα παιχνίδια που κάνουν ήχους από υγρό που κινείται.

ΙII. Εγκαθίδρυση Οπτικά Υποβοηθούμενης Συμπεριφοράς (Ρουτίνας)

Εφόσον καθορίσουμε ένα κατάλληλο στόχο για το παιδί, είναι σημαντικό να διδάσκουμε χρησιμοποιώντας οπτική καθοδήγηση σε κάθε βήμα προς αυτόν το στόχο. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα οπτικό σύστημα που θα δίνει στο παιδί να καταλάβει το βήμα ή τη διαδοχή των βημάτων για την ολοκλήρωση του στόχου.

Στο πιο αρχικό στάδιο, ένα αντικείμενο μεταβίβασης μπορεί να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να καταλάβει το παιδί ότι αρχίζει η διαδικασία τουαλέτας. Ένα αντικείμενο που είναι συνδεδεμένο με την τουαλέτα μπορεί να δοθεί στο παιδί, το οποίο θα λειτουργήσει ως το αντικείμενο μεταβίβασης που θα οδηγήσει το παιδί στο σωστό μέρος. Ή το αντικείμενο αυτό μπορεί να είναι κολλημένο σε μία κάρτα. Σε κάθε περίπτωση, εξυπηρετεί την έναρξη της ρουτίνας του μπάνιου, σηματοδοτώντας το παιδί να γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί και πού. Σε ένα μεταγενέστερο στάδιο, μία φωτογραφία ή σχέδιο της τουαλέτας ή μια τυπωμένη λέξη σε μια κάρτα μπορεί να δοθεί στο παιδί ή να τοποθετηθεί στο πρόγραμμά του, ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Αφού η μετάβαση στην περιοχή της τουαλέτας έχει γίνει, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε οπτικά κάθε βήμα της διαδικασίας της τουαλέτας. Έχουμε ανάγκη να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει κάθε βήμα που πρέπει να ολοκληρώσει, πότε η διαδοχή των βημάτων έχει τελειώσει, και τι θα γίνει όταν τελειώσει ολόκληρη η διαδικασία. Ξανά, η χρησιμοποίηση μίας σειράς αντικειμένων, μίας σειράς εικόνων ή μίας γραπτής λίστας είναι διάφοροι τρόποι επικοινωνίας με το παιδί πάνω σε αυτές τις πληροφορίες. Είναι σημαντικό το παιδί να βλέπει τις πληροφορίες, να μεταχειρίζεται το σύστημα έτσι ώστε να αναγνωρίζει τη σύνδεσή του με τη συμπεριφορά του και να έχει ένα ξεκάθαρο τρόπο να αναγνωρίζει πότε κάθε βήμα – και ολόκληρη η διαδικασία – έχει τελειώσει.

Η προσθήκη μιας ξεκάθαρης, οπτικής πληροφορίας του «τι γίνεται όταν τελειώσω την δραστηριότητα» είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του συστήματος. Για κάποια παιδιά αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως κίνητρο ή ακόμα και ως ανταμοιβή. Για πολλά παιδιά με αυτισμό, είναι εξίσου ή πιο σημαντικό από μία καθαρή ένδειξη κλεισίματος. Η ολοκλήρωση της δραστηριότητας είναι ένα πανίσχυρο κίνητρο για τα περισσότερα άτομα με αυτισμό.

Παραδείγματα οπτικού συστήματος που χρησιμοποιούν διάφορα παιδιά παρατίθενται παρακάτω.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ:

Αντιγράψτε και τυπώστε τις παρακάτω εικόνες.
Πλαστικοποιήστε τις στο κοντινό σας βιβλιοπωλείο.
Αγοράστε velcro, (κριτς κρατς που έχουν τα αυτοκόλλητα των παπουτσιών).
Βάλτε τη μία λωρίδα με το μαλακό χνούδι, κάθετα στον τοίχο που βρίσκεται δίπλα ή πίσω από τη λεκάνη.
Στο πίσω μέρος κάθε φωτογραφίας – κάρτας κολλήστε ένα μικρό κομμάτι από την άλλη λωρίδα velcro που είναι σκληρή.
Κολλήστε τις κάρτες στο velcro που έχετε τοποθετήσει κάθετα με την σειρά όπως παρακάτω (πρέπει να έχετε 2 εικόνες από παντελόνι και 2 εικόνες από βρακί και 2 εικόνες της λεκάνης).
Αρχίστε τη διαδικασία. Μόλις το παιδί έρθει μέσα στην τουαλέτα πείτε του “Κατέβασε το παντελόνι”, βοηθήστε το με νόημα ή με σωματική καθοδήγηση. Όταν το παιδί κατεβάσει το παντελόνι, ξεκολλήστε την πρώτη φωτογραφία από το velcro και τοποθετήστε τη σε ένα φάκελο ή σε ένα κλειστό κουτάκι με μια σχισμή που έχετε κολλήσει στο κάτω μέρος από όλες τις φωτογραφίες. Έτσι το παιδί γνωρίζει ότι χάθηκε η κάρτα- τελείωσα με το πρώτο.
Το ίδιο κάνετε όταν κατεβάσει το βρακί κ.ο.κ
Κάθε φορά που τελειώνει ένα βήμα (πχ. κατέβασμα παντελονιού, κατέβασμα βρακιού κλπ. του
δίνετε “Μπράβο” ή “Κόλλα το (χέρι)“, δηλαδή επιβράβευση. Έτσι η διαδικασία της τουαλέτας για το παιδί έχει περισσότερα μπράβο από τη μαμά , αντί για φωνές και τσιρίγματα.
Όταν τελειώσει όλα τα βήματα μπορεί να πάει να παίξει.
Μέχρι την επόμενη φορά, εσείς βγάζετε από το φακελάκι ή το κουτάκι τις κάρτες, τις τοποθετείτε με την ίδια σειρά, ώστε να είναι έτοιμες ανά πάσα στιγμή που το παιδί θέλει να πάει τουαλέτα. Αν δε λειτουργεί το σύστημα κάθετα, δοκιμάστε οριζόντια, από αριστερά προς τα δεξιά (όπως είναι η φορά της γραφής).

Κατέβασε το παντελόνι

Κατέβασε το βρακί

Κάτσε στη λεκάνη

Σκουπίσου

Ανέβασε το βρακί

Ανέβασε το παντελόνι

Πάτησε το καζανάκι

Πήγαινε παίξε

ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή οι περισσότερες μαμάδες έχουν ανάγκη να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, ΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΕΙΔΑΤΕ, δεν έχει η σειρά των καρτών το πλύσιμο χεριών. Αυτή είναι μια άλλη δραστηριότητα που μαθαίνεται όταν το παιδί έχει κατακτήσει την τουαλέτα. Το παιδί έχει ήδη 8 βήματα να ολοκληρώσει. Μην το φορτώνετε και με μια άλλη δραστηριότητα που έχει άλλα 5-6 βήματα. Όταν έρθει ο καιρός θα κάνετε εκπαίδευση πάλι με σειρά καρτών που θα του δείχνει αναλυτικά τι πρέπει να κάνει για να πλύνει τα χέρια. Είναι πολύ κουραστικό για το παιδί να μαθαίνει ταυτόχρονα την τουαλέτα και το πλύσιμο χεριών, πιστέψτε με.

IV. Συγκεκριμένα Προβλήματα που Εμφανίζονται:

Όταν ένα οπτικά υποβοηθούμενο σύστημα μετάβασης και διαδοχής έχει εγκαθιδρυθεί, συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε μία προσέγγιση επίλυσης προβλήματος σε λεπτομέρειες που πηγάζουν από τη χρησιμοποίηση του προγράμματος. Όταν το παιδί έχει πρόβλημα σε κάποιο από τα βήματα της διαδικασίας σκεφτόμαστε (1) ποια μπορεί να είναι η οπτική γωνία του παιδιού και (2) πώς μπορούμε να απλοποιήσουμε ή να κατηγοριοποιήσουμε μέσω της οπτικής δόμησης. Ακολουθούν παραδείγματα:

Αντιστέκεται να καθίσει στην λεκάνη

• Επιτρέπουμε να καθίσει χωρίς να βγάλει τα ρούχα του.
• Επιτρέπουμε να καθίσει με σκεπασμένη τη λεκάνη από πάνω (Χαρτόνι κάτω από το κάθισμα, ανοίγοντας σταδιακά μεγαλύτερη τρύπα ή πετσέτα κάτω από το κάθισμα που σταδιακά αποσύρεται).
• Χρήση γιογιό στο πάτωμα από την υψηλή θέση της λεκάνης.
• Αν υπάρχουν στρατηγικές χρήσιμες για να κάθεται σε άλλα μέρη, χρησιμοποιήστε τις επίσης σε αυτό το μέρος (χρονόμετρα, οθόνες, οδηγίες με κάρτες κλπ.).
• Καθίστε στην τουαλέτα μία εσείς και μία το παιδί (αλλάζετε σειρά) ή χρησιμοποιήστε μία κούκλα σαν μοντέλο.
• Καθίστε μαζί.
• Χρησιμοποιήστε σωματική υποστήριξη.
• Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει πόση ώρα πρέπει να καθίσει (τραγουδήστε το τραγούδι του γιογιό , ή όσο διαρκεί ένα τραγούδι παιδικό στο κασετόφωνο, Βάλτε το χρονόμετρο να μετρήσει 1 λεπτό, κλπ.).
• Καθώς σταδιακά αρχίζει να αντέχει να καθίσει, χρησιμοποιήστε παράλληλα διασκέδαση.

Φοβάται να πατήσει το καζανάκι

• Μην χρησιμοποιείτε το καζανάκι μέχρι να υπάρξει κάτι που πρέπει να καθαριστεί.
• Αρχίστε να πατάτε το καζανάκι με το παιδί να βρίσκεται μακριά από την τουαλέτα, ίσως όταν βρίσκεται στην πόρτα (μπορείτε να μαρκάρετε το σημείο με ένα τετράγωνο πατάκι, το οποίο σταδιακά το φέρνεται πιο κοντά στην τουαλέτα).
• Δώστε προειδοποίηση ότι θα πατήσετε το καζανάκι, καθορίστε ένα σύστημα καθοδήγησης για το πάτημα όπως « 1 ,2,3 πατάμε» ή «Λάβετε θέσεις, έτοιμοι, πάμε».
• Αφήστε το παιδί να δοκιμάσει να πατήσει μόνος του το καζανάκι.

Υπερβολικό ενδιαφέρον για το καζανάκι

• Καλύψτε με φυσικό τρόπο το κουμπί ώστε να μην το βλέπει το παιδί.
• Δώστε του κάτι άλλο να κρατάει και να χειρίζεται.
• Χρησιμοποιήστε διαδοχή εικόνων για να του δείξετε πότε να πατήσει το καζανάκι (μετά το ντύσιμο, για παράδειγμα).
• Όταν είναι η ώρα να πατήσουμε το καζανάκι, δώστε στο παιδί ένα αυτοκόλλητο, ίδιο με το αυτοκόλλητο που έχουμε κολλήσει πάνω στο καζανάκι.

Παίζει με το νερό

• Δώστε του ένα παιχνίδι που περιέχει νερό για να του αποσπάσει την προσοχή, όπως ένα σωλήνα σε σχήμα πυραύλου ή διακοσμητικά που έχουν αντικείμενα που κινούνται μέσα σε νερό.
• Χρησιμοποιήστε ένα κυκλικό προστατευτικό τραπέζι γύρω του, όταν κάθεται.
• Καλύψτε το κάθισμα μέχρι να είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσει.
• Δώστε μια οπτική οδηγία που να δείχνει που πρέπει να κάθεται το παιδί.

Παίζει με το χαρτί υγείας

• Βγάλτε το από τη θέση του αν δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα, χρησιμοποιήστε μωρομάντηλα αντί για χαρτί υγείας.
• Ξετυλίξτε μια ποσότητα από πριν.
• Δώστε οπτική οδηγία για το πόσο χαρτί πρέπει να ξετυλίξει το παιδί, όπως βάζοντας μία παραμάνα στο σημείο που πρέπει το παιδί να κόψει το χαρτί ή βάζοντας μία ταινία στον τοίχο οριοθετώντας έτσι το σημείο που σταματά το παιδί να τραβά το χαρτί.

Αντιστέκεται να τον σκουπίσετε

• Δοκιμάστε με διάφορα υλικά (βρεγμένα μαντήλια, πανιά, σφουγγάρια).
• Λάβετε υπόψη την θερμοκρασία των παραπάνω υλικών.
• Μπορείται να κάνετε ένα παιχνίδι με μια κούκλα και το παιδί, ώστε μία να σκουπίζετε την κούκλα και μία το παιδί (καθένας με τη σειρά του).

Κακή στόχευση

• Βάλτε ένα «στόχο» στο νερό, όπως ένα δημητριακό σε κυκλικό σχήμα.
• Μεγαλύτερο στόχο στην είσοδο της λεκάνης (τοποθετήστε ένα χάρτινο ή φωσφορούχο πίνακα με σχεδιασμένο τον στόχο επάνω), ο οποίος σταδιακά μετακινείται προς τα κάτω.
• Τοποθετήστε φαγητό που χρωματίζει το νερό για να τραβήξει την προσοχή.

Συγκρατείται όταν αφαιρείτε την πάνα

• Κόψτε σταδιακά το κάτω μέρος της πάνας, ενώ αφήνετε το παιδί να κάθεται στη λεκάνη όταν φοράει αυτή την εναλλακτική πάνα.
• Χρησιμοποιήστε μια κούκλα για να δώσετε ένα οπτικό μοντέλο.
• Αυξήστε τα υγρά και τις φυτικές ίνες στη διατροφή του παιδιού
• Μπορείτε να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο αν υπάρχει σοβαρή κατακράτηση, μπορείτε να δώσετε φαρμακευτικά σκευάσματα (μαρμελάδες κλπ) για τη δυσκοιλιότητα.
• Αυτές οι ιδέες δεν αποτελούν μία αποκλειστική λίστα βημάτων που πρέπει να γίνουν όταν εκπαιδεύουμε το παιδί στην τουαλέτα. Απεικονίζουν, όμως, μία προσέγγιση επίλυσης προβλήματος, η οποία είναι απαραίτητη, καθώς και την προσπάθεια να δώσουμε οπτικές οδηγίες για να αυξήσουμε την κατανόηση, τη συνεργασία και το κίνητρο.

V. Το Σύστημα Επικοινωνίας

Ακόμη ένα σημαντικό βήμα στην εκπαίδευση ανεξαρτητοποίηση στην τουαλέτα είναι να σχεδιάσουμε έναν δρόμο για το παιδί, ώστε να ξεκινάει την διαδικασία της τουαλέτας. Αρχικά, τα δρομολόγια στο μπάνιο ξεκινάνε με την καθοδήγηση του παιδιού από τον ενήλικα σε ένα αντικείμενο μετάβασης ή σε ένα πλάνο. Παρόλα αυτά, το παιδί τελικά θα χρειαστεί έναν τρόπο να επικοινωνήσει ανεξάρτητα με την ανάγκη του να πάει στην τουαλέτα. Αν και μπορεί να αρχίσει να πηγαίνει σποραδικά σε ένα οικείο και διαθέσιμο μπάνιο, χρειάζεται να μάθει ένα σταθερό τρόπο να επικοινωνεί με την ανάγκη του, έτσι ώστε να μπορεί να ζητήσει να πάει στην τουαλέτα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει άμεσα διαθέσιμη τουαλέτα.

Όπως πάντα, το πρώτο βήμα στον καθορισμό ενός στόχου είναι η αξιολόγηση. Το παιδί, στην παρούσα φάση, σηματοδοτεί με οποιονδήποτε τρόπο ότι θέλει να πάει στην τουαλέτα, ή είναι απόλυτα επαναπαυμένο στον ενήλικα για να ξεκινήσει τη διαδικασία; Αν υπάρχουν σήματα συμπεριφοράς που εσείς, ως ενήλικας παρατηρητής, μπορείτε να «διαβάσετε», αυτά τα σήματα σας δείχνουν τις «στιγμές διδασκαλίας» που μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να μάθει να χρησιμοποιεί ένα συστηματικό εργαλείο επικοινωνίας. Είναι ικανό το παιδί να χρησιμοποιεί αντικείμενα, εικόνες ή λέξεις για να επικοινωνήσει σε άλλους χώρους;

Πολλά παιδιά μαθαίνουν πρώτα να χρησιμοποιούν το ίδιο εργαλείο με το οποίο ο ενήλικας τα εκπαίδευσε να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Για παράδειγμα, αν η Μαμά έδινε στο παιδί ένα άδειο κουτί από μωρομάντηλα για να εννοήσει ότι είναι ώρα να πάνε στο μπάνιο για αλλαγή, το παιδί μπορεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί το ίδιο κουτί για να ενημερώσει τη Μαμά ότι θέλει να αλλαχθεί. Ή, αν μία φωτογραφία τουαλέτας είχε χρησιμοποιηθεί στο πρόγραμμα του παιδιού για να του υπενθυμίσει πότε είναι η ώρα να καθίσει στη τουαλέτα, η ίδια φωτογραφία θα γίνει ένα σκόπιμο εργαλείο έκφρασης και επικοινωνίας.

Ένα παιδί που είναι κάποιες φορές ικανό να πει «τουαλέτα» ή «μπάνιο» ή «τσίσα» μπορεί να μην είναι ικανό να «βγάλει» αυτή τη λέξη την κατάλληλη στιγμή. Όταν είναι κουρασμένο, σε ένα νέο μέρος, με ένα άγνωστο άτομο, με πάρα πολλούς ανθρώπους, όταν είναι κρυωμένο, αναστατωμένο για οποιοδήποτε λόγο, οι ανώτερες λεκτικές δεξιότητες του μπορεί να το εγκαταλείπουν. Ένα παιδί που δείχνει αυτήν την αστάθεια, επίσης, θα βοηθηθεί από μία οπτική υποστήριξη, η οποία (1) βοηθάει να βρει τη λέξη που αναζητά και (2) αποτελεί ένα εφεδρικό σύστημα όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λεκτική επικοινωνία.

Άρθρο από τις: Susan Boswell, TEACCH Preschool, Debbie Gray, Chapel Hill TEACCH Center

Μετάφραση- Επιμέλεια: Καραμπατζιάκης Κυριάκος